W roku ubiegłym zrealizowano dwie pozycje:
"Boso, ale w ostrogach"
Układ i realizacja sceniczna - Donka i Andrzej Madejowie
Na podstawie książki Stanisława Grzesiuka i piosenek warszawskiego przedmieścia.
Premiera, 17 lutego 1970 roku.
Zespół biorący udział w przedstawieniu:
Eichler Zuzanna, Grygo Irena, Jurkonis Barbara, Kowalik Alina, Lis Anna, Ruszkowska Anna, Śniechowska Ewa, Sobolewska Barbara, Lubieńska Jolanta, Staniusz Barbara, Ferency Adam, Gawlik Waldemar, Holc Roman, Kowalski Krystian, Malinowski Jerzy, Neuman Tomasz, Palesa Leon, Prusak Ryszard, Raczek Robert, Siciński Zygmunt, Sołczyński Marek, Radziejewski Edward, Szamborski Jerzy, Tomaszewski Jan, Wójcik Mirosław.
1. "Romeo i Julia" za czwartym falochronem" E.Szaniawskiej i R.Smożewskiego - montaż fragmentów "Romeo i Julia" W.Szekspira, listów do Redakcji "Dookoła Świata" i ogłoszeń gazetowych,
2. "I dlatego pamiętam wszystko" - montaż tekstów A.Brychta, W.Odojewskiego, Cz.Czubaka.
"Boso, ale w ostrogach" jest właściwie również montażem - fragmentów książki St.Grzesiuka i piosenek warszawskiego przedmieścia. W widowisku nie ma jednolitej linii fabularnej, rozwijającej się zgodnie z klasycznymi zasadami akcji. Nie ma również głównego bohatera. Bohaterami są wszystkie osoby ukazujące się na scenie. Autorom przedstawienia nie chodzi o pokazanie perypeti jednego człowieka, ale o oddanie specyficznej atmosfery środowiska - rządzącego się swoimi zasadami i prawami, posiadającego swoją własną moralność, własne poczucie humoru i ludzkiej godności i swój własny, najczystszej wody, szlachetny romantyzm.
W montażu, pomiędzy fragmentami tekstu Grzesiuka i piosenkami, nie ma żadnego bezpośredniego związku. Jeżeli czasem dają się zauważyć jakieś zbieżności pomiędzy tekstem mówionym a treścią czy wyrazem scenicznym piosenki, nie mają one istotniejszego znaczenia i nie należy się tu doszukiwać jakiejś logicznej całości w planie treści. W zamierzeniu autorów przedstawienia nie leży łączenie poszczególnych "numerów" w jedną całość fabularną, ale jedynie chodzi w takim wypadku o zderzenie dwóch lub więcej, zbliżonych do siebie w warstwie emocjonalnej wartości dla odpowiedniego zagęszczenia atmosfery, w celu wywołania u widza większego napięcia emocjonalnego. W przedstawieniu biorą również udział lalki, przedstawiające postacie spoza "środowiska" /Policjant, Niemiec, fordanserki itp./
W montażu, pomiędzy fragmentami tekstu Grzesiuka i piosenkami, nie ma żadnego bezpośredniego związku. Jeżeli czasem dają się zauważyć jakieś zbieżności pomiędzy tekstem mówionym a treścią czy wyrazem scenicznym piosenki, nie mają one istotniejszego znaczenia i nie należy się tu doszukiwać jakiejś logicznej całości w planie treści. W zamierzeniu autorów przedstawienia nie leży łączenie poszczególnych "numerów" w jedną całość fabularną, ale jedynie chodzi w takim wypadku o zderzenie dwóch lub więcej, zbliżonych do siebie w warstwie emocjonalnej wartości dla odpowiedniego zagęszczenia atmosfery, w celu wywołania u widza większego napięcia emocjonalnego. W przedstawieniu biorą również udział lalki, przedstawiające postacie spoza "środowiska" /Policjant, Niemiec, fordanserki itp./
"Boso, ale w ostrogach"
Układ i realizacja sceniczna - Donka i Andrzej Madejowie
Na podstawie książki Stanisława Grzesiuka i piosenek warszawskiego przedmieścia.
Premiera, 17 lutego 1970 roku.
Zespół biorący udział w przedstawieniu:
Eichler Zuzanna, Grygo Irena, Jurkonis Barbara, Kowalik Alina, Lis Anna, Ruszkowska Anna, Śniechowska Ewa, Sobolewska Barbara, Lubieńska Jolanta, Staniusz Barbara, Ferency Adam, Gawlik Waldemar, Holc Roman, Kowalski Krystian, Malinowski Jerzy, Neuman Tomasz, Palesa Leon, Prusak Ryszard, Raczek Robert, Siciński Zygmunt, Sołczyński Marek, Radziejewski Edward, Szamborski Jerzy, Tomaszewski Jan, Wójcik Mirosław.
