I dlatego pamiętam wszystko
Montaż tekstów:
Andrzej Brycht - Raport z Monachium
Włodzimierz Odojewski
Czesław Czubak
Wybór i adaptacja sceniczna Donka i Andrzej Madejowie
"Myślą przewodnią przedstawienia było stwierdzenie, że skoro Niemcy, jakich spotkał Brycht w Monachium, potrafili skutecznie zapomnieć o bestialstwach II wojny światowej, to my tym mocniej musimy o nich pamiętać. Recenzja w gazecie zakładowej podkreślała oszczędne, dobre aktorstwo wykonawców. Zwracało też uwagę na odpowiednio dobrane fragmenty muzyczne i scenografię - maksymalnie oszczędną i prostą. "Czarne, aksamitne ubrania - tłumaczył nam Andrzej Madej - pozwoliły skoncentrować uwagę widza na treści, jaką zgotowali hitlerowcy w obozach koncentracyjnych. Pasiaki, jakie nosili obozowi więźniowie grają już same za siebie i odciągają uwagę widza od tego, co mówi aktor. Dzisiejsza młodzież musi te teksty przeżywać, żeby nie zapomnieć ich złowrogiej treści. Trzeba więc uwspółcześniać, a pasiakami można by je zepchnąć w przeszłość."
To tylko jeden z przykładów szukania właściwych kontrastów między treścią a formą przekazu. Zaskakujące widza kontrasty służą w efekcie wzmocnieniu jego emocjonalnego zaangażowania w naczelną ideową tezę widowiska. W tym również celu stosują Madejowie zasadę pustej sceny, maski, stylizowany gest, wypowiedzi na jednym tonie muzycznym i inne środki teatralnego wyrazu, którymi nie posługuje się z reguły tradycyjny teatr fabularny.
Leopold Rybarski
Premiera, Maj 1969 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz