Warszawska Rewia Podwórkowa jest dziesiątą premierą Teatru i drugą po "Naszej ulicy", pozycją opartą na folklorze warszawskim. Składa się z piosenek śpiewanych i granych przez zespoły uliczne od początku wieku do wybuchu II Wojny Światowej. Powstawały one w różnych okolicznościach i z różnych okazji. Niektóre bardziej prymitywne, inne - prawie literackie, posiadają jedną wspólną cechę - oddają wiernie atmosferę warszawskiej ulicy, ukazują oblicze tej drugiej Warszawy - Warszawy przedmiejskich knajpek, ciasnych podwórek i niebezpiecznych uliczek, ukazują ludzi, którzy częstokroć zmuszeni do życia w najgorszych warunkach, tworzyli coś w rodzaju własnej kultury i sztuki, własne prawa, moralność i światopogląd. Niezależnie od oceny środowiska, w którym i dla którego rodziła się ta twórczość i od oceny samej twórczości, nie da się zaprzeczyć, że jest to element organicznie związany z obrazem naszej stolicy i nadający jej charakterystyczne piętno. Jak silny jest ten element, świadczyć mogą liczne naśladownictwa powstające w oficjalnym nurcie twórczości literackiej i muzycznej
Warszawska Rewia Podwórkowa
Widowisko z piosenek i ballad warszawskiej ulicy
Wybór, układ i realizacja sceniczna Donka i Andrzej Madejowie
Zespół
Ewa Bartkiewicz, Wanda Białkiewicz, Bożena Burzyńska, Elżbieta Glinka, Dorota Janowska, Ewa Kołodziejska, Alina Kowalik, Jolanta Last, Barbara Lelek, Elżbieta Pietrzak, Elżbieta Popławska, Danuta Stankiewicz, Małgorzata Stępczyńska, Grażyna Świątek, Alicja Szczękulska, Alicja Walisiak, Edward Borycki, Jacek Borzęcki, Jerzy Chmielewski, Andrzej Grot, Roman Holc, Wiesław Jaskułowski, Ireneusz Kostrzewa, Cezary Kopczyński, Bronisław Kot, Tomasz Kozłowski, Sławomir Kwiatkowski, Odyseusz Madejski, Wojciech Maryański, Robert Raczek, Zygmunt Siciński, Janusz Ziólkowski
Premiera, 16 czerwca 1972 rok
